7’DEN 70’E ÇOK ŞEY DEĞİŞİR

İnsan yedisinde ne ise, yetmişinde de odur derler ya; bence öyle değil, yediden yetmişe çok şey değişir.

Günümüzde insanlar yedisinden-yetmişine çok değişti. Eski Türk toplumundan beri bakacak olursak konuya; çağdan çağa aktarılan gelenek göreneklerimiz kalmadı hepsi değişti.

Batı kültürünün dayatması, kapitalizm gibi çeşitli bahaneler hazır da, onunla alakası yok.

Konuya eski Türk toplumundan girmek isterim; Eski Türk toplumunda saygı, sevgi ve cömertliği ön planda olarak biliriz.  İnsanların, insanlığa, doğaya saygısı vardı o zamanlar, peki ya şimdilerde....  Bırak saygıyı sevgiyi,  zarar vermesin yeter.

Peki ya güven – gözü kapalı güvenmek – diye bir söz vardır; modern çağımızda ‘‘babana bile güvenme’’  oldu.

Sokaklar çocuk sesleriyle şenlenirdi önceden, oyundan eve dönmek istemeyen çocukların sevinç çığlıklarıyla doluydu sadece. Şimdi gönlün rahat ediyorsa gönder çocuğu sokağa; şenlik alanı nasıl bataklığa dönüşüyor. ‘ Acaba biri kaçırır mı, biri taciz eder mi?’ gibi sorularla deli gibi uğraşmak yerine veriyoruz eline tableti ister gözü bozulsun, ister çocukluğu eksik kalsın hiç önemli değil, başına dert gelmesin de.

Çocuk yaşındaki insanın yeri, parktaki oyun alanıdır, dinlenme yeridir, spor alanıdır; parkın görünmeyen köşesinde elinde sigara ve alkol şişesiyle saklanmak değil!

Günümüzün yaşlı olarak adlandırabileceğimiz kesimine bakıyorum.  Nerde o eski delikanlılar, kızlar diye dert yanan dedelerimiz, amcalarımız, abilerimiz…

Aile içi iletişimimizi de kaybettik; torununu dedesine götürmek yerine saklamaya başladık.

Hepsi mi batı kültürünün dayatması mı yani? Ne diyelim, o zaman Allah belanı versin batı kültürlü baskın Amerika!.

Birazda Kur’an kurslarımızı hatırlayalım, her yaz tıka basa dolan Kur’an kursları bomboş. Çünkü; çocuğumu hangi Kur’an kursuna göndersem içeri atmazlar diye düşünmekten deli olan ailelerimiz de var. Tacizci hocalarımız, darbeci hocalarımız, tek derdi para koparmak olan hocalarımız…

Bunlar olduğu sürece de bitmeyecek gibi korkularımız!

Yedisinde darbe görüp annesinin eteğinde saklanan evlatlarımızın gafletle anasına, bacısına saldırdığını gördük biz, daha kime, neden güvenelim?

Yüce Allah’ın sonsuz adalet ve merhameti var biliyoruz ama bu kadarı sonsuza sığar mı ben bilemiyorum.

Değişmek adına deist olanlarımız var, düşündüm de belki bunu batıya mal edebilirim. Önceleri çocuklara namaz kılması öğütlenirdi sadece, artık namaz kılmasalar da olur, doğru insan olsun mayası bozuk olmasın yeter.

7’den 70’e çok değiştik yani; aşkta, savaşta, barışta, arkadaşlıkta, ailede her şeyde çok değiştik.

Her şeyim dediklerimiz nasıl da bir anda hiçbir şeyimiz olabiliyor. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmez dediğimiz insanların yemeğinde zehir arar olduk. Yaşadığımız dönemde bunun izlerini artık daha net görebiliyoruz.

Yedisinde sevdiğimiz insanın yetmişini görmeden kaçmalıyız belki de… Çünkü insanların mayası değişti, yenisini yapalım da diyemiyoruz.

Varsa aramızda mayası sağlam olanlar, siper alsınlar nereye kadar saklanabilirlerse saklansınlar.

Çünkü; artık sütüne su katacak çok insan var.